De Renault Fuego (Spaans voor "vuur") is een automodel van de Franse autoproducent Renault, die de opvolger was van de Renault 15 en 17 coupés uit de jaren '70. De Renault Fuego is een driedeurs coupé gebouwd vanaf 1980 tot en met 1986 in Europa en nog tot 1995 in Argentinië.

Het ontwerp van de Fuego komt van hand van Michel Jardin, die op dat moment werkte onder Robert Opron (verantwoordelijk voor de Citroën SM, Citroën GS, Citroën CX, en later onder andere de Renault 25 in 1984). Een aantal bijzondere kenmerken van het ontwerp zijn de handgreeploze deuren, de grote bolle glazen achterruit en een geribbelde streep over de gehele zijkant die de auto als het ware in tweeën verdeelt. De vormgeving was anno 1980 zeer modern en maakte de Fuego een opvallende verschijning.

De Renault Fuego is gebaseerd op de Renault 18 en deelt hiermee onder andere het onderstel en aandrijving, maar beschikte wel over een nieuw ontwikkelde voorwielophanging. Het dashboard komt ook rechtstreeks uit de Renault 18 en sommigen noemen de auto daarom ook wel de '18 coupé.

De auto is de eerste in massa geproduceerde vierzits-coupé die met behulp van een windtunnel is ontworpen. Dit resulteerde in een uitstekende CW-waarde van 0,32-0,35 - afhankelijk van model en jaar. In oktober 1982 was de uitvoering met turbo-dieselmotor op dat moment de snelste auto met dieselmotor met een topsnelheid van 180 km/u.

De Fuego is ook de allereerste personenauto met op afstand werkende centrale deurvergrendeling dankzij de introductie van het PLIP systeem in oktober 1982, en de eerste auto met radiobediening aan het stuur (vanaf 1983).

bron: Wikipedia